Πέμπτη 26 Ιανουαρίου 2012

«Αβδηριτισμός» μία πράξη ή μία σκέψη, που τη χαρακτηρίζει η προσπάθεια ανόητης επίδειξης

Αγαπητοί μου φίλοι με αφορμή την επιστολή που απέστειλε η κ.Αγάπη Καρακατσάνη στην εφημερίδα "Συμιακός " και επειδή με βρίσκει όπως πιστεύω και εσάς απόλυτα σύμφωνους με τα γραφόμενα της φρονώ ότι καλό είναι να την αναδημοσιεύσω αναρτώντας την και στο ιστολόγιο μας και να την ευχαριστήσω για την ανάδειξη αυτού του φοβερού ολισθήματος που υπέπεσε για μιά ακόμα φορά ο Δήμος Σύμης .

Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δοθεί στην εξής πρόταση της επιστολής " τον οργανικό δεσμό τόπου –μουσείου, που επιδιώκει πάση θυσία και με οποιοδήποτε κόστος κάθε μουσείο (όπως το Μουσείο Ακροπόλεως), ο Δήμος Σύμης τον θρυμματίζει χωρίς περίσκεψη και κυρίως χωρίς αιδώ. " πρόταση που πρέπει όλοι οι σοβαρά σκεπτόμενοι και νοήμονες να την λάβουν σοβαρά υπόψη τους και να προβληματίσει αυτούς τους δημοτικούς συμβούλους οι οποίοι συνετέλεσαν και συναυτούργησαν σε αυτού του είδους πολιτιστικό έγκλημα .

Θα ξεκινήσω με τον ορισμό της λέξης Αβδηριτισμός αναφέροντας πόσο εύστοχα και παραστατικα τον χρησιμοποιεί και αναφέρεται η κ.Καρακατσάνη στην επιστολή της

Η έκφραση «Αβδηριτισμός» σημαίνει μία πράξη ή μία σκέψη, που τη χαρακτηρίζει η προσπάθεια ανόητης επίδειξης. Πράγματι, αναφέρεται ότι οι Αβδηρίτες –κάτοικοι της πόλεως Άβδηρα, κοντά στις εκβολές του ποταμού Νέστου, στη Θράκη, είχαν μιαν ανόητη ματαιοδοξία και κατά την αρχαιότητα κυκλοφορούσαν εις βάρος τους ένα σωρό πειρακτικά ανέκδοτα.
Ένα από τα πιο γνωστά είναι το εξής: Οι Αβδηρίτες αποφάσισαν κάποτε να κατασκευάσουν ένα υδραγωγείο, για να υδρεύσουν την πόλη τους, που δεν είχε νερό. Έτσι άρχισαν έναν έρανο και με το σημαντικό ποσόν που μάζεψαν, κατασκεύασαν μια μεγάλη δεξαμενή και μια εξ’ ίσου ωραιότατη καλλιμάρμαρη βρύση.
Όταν όλα αυτά ήταν έτοιμα, ανακάλυψαν ότι είχαν λησμονήσει το σπουδαιότερο: τη μεταφορά δηλαδή του νερού στην πόλη!

Και επειδή στο μεταξύ τα λεφτά είχαν εξαντληθεί, έμειναν η δεξαμενή και η βρύση χωρίς νερό!
Κάποτε επισκέφτηκε τα Άβδηρα ο Διογένης ο Κυνικός. Όταν αντίκρισε τη μεγαλοπρεπέστατη και τεράστια πύλη της πόλης, η οποία βρισκόταν σε μεγάλη αντίθεση μπροστά στην έκταση, αλλά και τους κατοίκους της, είπε στους Αβδηρίτες: «Σας συνιστώ να φράξετε λίγο την πύλη σας, γιατί υπάρχει κίνδυνος να διαφύγει από εκεί μέσα ολόκληρη η πόλη σας ...».


Η επιστολή την οποία επαναλαμβάνω αναδημοσιεύω από την εφημερίδα Συμιακός έχει ώς εξής


Μεταστέγαση του Ναυτικού Μουσείου: Αναιδής αμάθεια και αρχοντοχωριατιά
21 Νοεμβρίου 2011

Αγαπητέ και πολύτιμε «Συμιακέ»,
Καταφεύγω πάλι στις φιλόξενες σελίδες σου.
Διαβάζω και ξαναδιαβάζω στη σελ. 3 από τα «Νέα της Σύμης» του Δεκεμβρίου 2010 ότι; «Με έκπτωση 30% η τεχνική εταιρεία «ΔΙΑΓΟΡΑΣ ΑΤΕ» είναι αυτή που θα αναλάβει την επισκευή και διαμόρφωση του δεύτερου ορόφου του νυν Ναυτικού Μουσείου, σε αίθουσα συνεδριάσεων του δημοτικού συμβουλίου και υποδοχής επισήμων επισκεπτών στο Δήμο. Όπως είχαμε γράψει σε παλαιότερο φύλλο μας, το Ναυτικό Μουσείο θα μεταφερθεί στο ισόγειο του υπό επισκευή παλαιού Δημαρχείου ώστε ο χώρος να είναι ευκολότερα προσβάσιμος από τους ημερήσιους επισκέπτες», και δεν θέλω να το πιστέψω.

Γιατί, αν καταλαβαίνω σωστά, το Ναυτικό Μουσείο με απόφαση της Δημοτικής Αρχής, υποβαθμίζεται αφού μεταστεγάζεται σε σαφώς υποδεέστερο άσχετο οίκημα. Εγκαταλείπει το επιβλητικό κτίριο στο μυχό του Κάμπου, όπου οι Συμιακοί μοχθούσαν χτίζοντας τα καράβια που ανάστησαν τη Σύμη, με συνέπεια να σπάσει ο οργανικός δεσμός Κάμπου – ναυπηγίων Ναυτικού Μουσείου. Αυτόν τον οργανικό δεσμό τόπου – μουσείου, που επιδιώκει πάση θυσία και με οποιοδήποτε κόστος κάθε μουσείο (όπως το Μουσείο Ακροπόλεως), ο Δήμος Σύμης τον θρυμματίζει χωρίς περίσκεψη και κυρίως χωρίς αιδώ.

Σ’ αυτά τα σχέδια αβδηριτισμού του Δήμου ας μου επιτραπεί να συμβάλω με μερικές ανάλογες προτάσεις: η επίπλωση και η διακόσμηση της αίθουσας του δημοτικού συμβουλίου επιβάλλεται να είναι μεγαλοπρεπής και προπαντός πλούσια και γι’ αυτό θα πρέπει να ζητηθούν τα φώτα διάσημων διακοσμητών. Ακόμα, δεν αρκεί μια ξερή αίθουσα. Θα πρέπει να προβλεφθεί γυμναστήριο, σάουνα, εντευκτήριο με πλούσιο κυλικείο, ώστε το κτίριο να μεταμορφωθεί σε σύγχρονο πρυτανείο, πράγμα που θα συμβάλει στην καλή φυσική κατάσταση και στην πνευματική και διανοητική εγρήγορση των φοιτούντων σ΄αυτό. Αυτονόητη η πρόβλεψη ιματιοθήκης, όπου το δημοτικό συμβούλιο προτού συνεδριάσει ή υποδεχθεί επιφανείς επισκέπτες θα φρεσκάρεται και θα ενδύεται τηβέννους με στολίδια και διακριτικά αξιωμάτων.

Αναιδής αμάθεια και αρχοντοχωριατιά είναι όλα: η μεταστέγαση του Ναυτικού Μουσείου και οι δικές μου προτάσεις. Θα ήταν όμως αναμενόμενα αν αφορούσαν σε κληρονομικούς χωροδεσπότες. Από αιρετούς Άρχοντες άλλα είναι τα απαιτητά, άλλα τα απαραίτητα.

Ας επιστρέψουμε στο Ναυτικό Μουσείο στον Κάμπο. Αν το διόλου ευκαταφρόνητο ποσό που διατίθεται για την αλλαγή χρήσης του κτιρίου, ή έστω ένα μέρος του, ξοδευόταν για την αναδιοργάνωση, την επανέκθεση και τον εμπλουτισμό των συλλογών του, η Σύμη θα κέρδιζε. Θα κέρδιζε επίσης αν ο Δήμος έδειχνε τον στοιχειώδη σεβασμό στο αριστουργηματικό «Ηρώον» απελευθερώνοντάς του από την αθλιότητα που το εξαφανίζει, όπως και στην Καλή Στράτα που την εγκατέλειψε στα σκουπίδια.

Αυτά τα τρία μνημεία, όπως έχουν σήμερα, δυστυχώς συνιστούν το θλιβερό αποτύπωμα, την ταυτότητα της Σύμης.

Αγάπη Καρακατσάνη

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

back to top