Περί ηχορύπανσης 2

Aγαπητοί φίλοι πολλά έχουν γραφεί στο σαλόνι με αφορμή την ηχορύπανση που υφίσταται ολόκληρο το νησί της Σύμης από μια μερίδα καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος (ΚΥΕ ) μερικά εκ των οποίων από αυτά που γράφονται είναι σωστά αλλα και μερικά με σημαντικές ανακρίβειες στο σημείο  που αφορά τη χρήση μουσικής στα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος!

Η αλήθεια, επί του θέματος έχει τα εξής, νομικά δεδομένα:

1. Η άδεια μουσικής μπορεί να ληφθεί από οποιοδήποτε κατάστημα. Μοναδικό απαιτούμενο (από όλο το νομικό πλαίσιο), είναι η μη όχληση κατοίκων .

Συνεπώς, το μοναδικό στοιχείο πάνω στο οποίο «κτίζεται» η άδεια μουσικής, τα ωράρια της κλπ., είναι η μη όχληση!

2. Κανείς δεν επιτρέπεται να έχει μουσική, (οποιαδήποτε ώρα!), αν δεν έχει άδεια μουσικής! (και αν έχει δοθεί άδεια μουσικής αυτό το ξέρει μόνο ο Δήμος γιατί άδεια για χρήση μουσικής έχουν μόνο ωρισμένα καταστήματα ).

3. Κατ’ αρχήν, η μουσική απαγορεύεται τις ώρες κοινής ησυχίας. Μπορεί όμως, με κανονιστική απόφαση του οικείου δήμου, να παραταθεί το ωράριο, με παράταση μέσα στη βραδινή κοινή ησυχία (δηλ. μετά τις 10 το βράδυ χειμώνα και μετά τις 11 το βράδυ καλοκαίρι), με «όριο» την εκάστοτε προβλεπόμενη μέγιστη διάρκεια (που είναι 03.00 π.μ. για κλειστό χώρο και 02.00 για ανοικτό χώρο), πάντα όμως με την προϋπόθεση της μη όχλησης!

Άρα  εδώ μπαίνει η αρμοδιότητα και η ευθύνη αυτού που έδωσε την άδεια λειτουργίας των συγκεκριμένων καταστημάτων δηλ. του Δήμου ώστε να διασφαλίζει το  βασικότερο και αυτονόητο δηλαδή τη συμμόρφωση  σύμφωνα με την ουσιαστική προϋπόθεση, που θέτει και ορίζει το νομικό πλαίσιο δηλαδη  ΤΗ ΜΗ ΟΧΛΗΣΗ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ  και στο σημείο αυτό διευκρινίζει και το εννοεί ότι αναλαμβάνει τις ευθύνες του και τις συνέπειες τους .

Ενώ περιμέναμε ότι οι αρμόδιες  αρχές ( η αστυνομία  λέει ότι έχει πράξει όσα εκ του νόμου της αναλογούν ) θα λειτουργούσαν σύννομα και με μοναδικό στόχο την εξασφάλιση της ποιότητας ζωής των δημοτών  και το όφελος της τοπικής οικονομίας ( γιατί δεν είναι ποιότητα το να μη σου επιτρέπεται να κοιμηθείς  ούτε να διαμαρτύρονται τουριστικοί επισκέπτες για αυτό  ) συνέβη  το ακριβώς αντίθετο και φτάσαμε στο σημείο το τελευταίο διάστημα η ηχορύπανση να ταλανίζει τους κατοίκους τους  ενώ με σαφείς και συγκεκριμένους στόχους θα μπορούσε να είχε γίνει κάποια κανονιστική με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς .

Σας παραθέτω ένα κομμάτι από τον Οδηγό Καταστημάτων Υγειονομικού ενδιαφέροντας (ΚΥΕ )   που αφορά το κομμάτι της άδειας  Μουσικής σε αυτά  τα καταστήματα

Α. Προσωρινή Αφαίρεση

Η προσωρινή αφαίρεση της αδείας λειτουργίας είναι μια μορφή διοικητικής ποινής που προβλέπεται με την παρ 2 του άρθρου 2 και την παρ. 1 του άρθρου 4 του ΠΔ 180/1979 ως ισχύει και αφορά τους κατόχους αδειών λειτουργίας των παραπάνω ΚΥΕ. Εννοείται ότι η προσωρινή αφαίρεση δεν μπορεί παρά να αφορά την λειτουργία και όχι και την ίδρυση των ΚΥΕ, αφού τα τελευταία, προσωρινά μόνο δεν έχουν άδεια και, εφόσον η αφαίρεση δεν γίνει οριστική (βλ. παρακάτω), μπορούν μετά την πάροδο του χρόνου αφαίρεσης να επαναλειτουργήσουν χωρίς να χρειάζεται νέα άδεια ίδρυσης και λειτουργίας. Σύμφωνα, λοιπόν, με την παρ. 6 εδ. β του άρθρου 80 ΚΔΚ, αρμόδιο όργανο για την προσωρινή αφαίρεση της άδειας λειτουργίας ΚΥΕ είναι ο Δήμαρχος ή ο Πρόεδρος Κοινότητας, οι οποίοι είναι υποχρεωμένοι να λάβουν την εν λόγω απόφαση εντός δεκαπέντε (15) ημερών από την συνδρομή των εξής προϋποθέσεων: Εφόσον (άρθρ. 2 παρ. 2): α. Βεβαιώθηκαν από αστυνομικά όργανα τρεις (3) συνολικά παραβάσεις, εντός έτους, των διατάξεων του άρθρου 4 ΠΔ 180/1979 (εργασία χωρίς άδεια)145, των διατάξεων που ισχύουν κάθε φορά για την κοινή ησυχία (ΑΔ 3/1996 και άρθρο 417 ΠΚ), τη λειτουργία μουσικής χωρίς άδεια, την είσοδο ανηλίκων σε κέντρα διασκέδασης και αμιγή μπαρ και την κατανάλωση από αυτούς οινοπνευματωδών ποτών χωρίς συνοδεία γονέων ή κηδεμόνων (ΠΔ 36/1994), την παραβίαση των όρων και προϋποθέσεων της κατεχόμενης άδειας λειτουργίας μουσικής ή το ωράριο λειτουργίας του καταστήματος ή β. Εκδόθηκαν, ύστερα από μηνύσεις ιδιωτών, τρεις (3) καταδικαστικές αποφάσεις για παράβαση των προηγούμενων διατάξεων. Όταν στο ΚΥΕ (άρθρ. 2 παρ. 3 και άρθρ. 4 παρ. 1 ΠΔ 180/1979): α. Γίνεται διακίνηση ή χρήση ναρκωτικών ή β. Συχνάζουν αντικοινωνικά, κακοποιά ή ύποπτα διακίνησης ναρκωτικών άτομα ή γ. Λαμβάνουν χώρα σοβαρές αταξίες αντικοινωνικού χαρακτήρα που προκαλούν το κοινό αίσθημα ή δημιουργούν κίνδυνο για τη δημόσια τάξη ή ασφάλεια, τη νεολαία και τα ήθη.

 Επισημαίνεται ότι η προσωρινή αφαίρεση της άδειας λειτουργίας έχει ως αποτέλεσμα την σφράγιση του καταστήματος και η χρονική διάρκεια της τελευταίας εκτείνεται από δέκα (10) έως εξήντα (60) ημέρες. Τόσο η απόφαση για την επιβολή της διοικητικής ποινής της προσωρινής αφαίρεσης και τον προσδιορισμό της χρονικής διάρκειάς της, όσο και η αρμοδιότητα για την λήψη της απόφασης της σφράγισης και την παροχή σχετικής εντολής, ανήκουν στις ευθύνες του Δημάρχου ή του Προέδρου της Κοινότητας. Oι τελευταίοι οφείλουν, όπως ήδη τονίσθηκε, να ενεργήσουν εντός δεκαπέντε (15) ημερών, από τη συνδρομή των νόμιμων προϋποθέσεων, ενώ η παράβαση αυτών των υποχρεώσεων «αποτελεί πειθαρχικό αδίκημα και παράβαση καθήκοντος και τιμωρείται κατά τις διατάξεις των άρθρων 142 και 143 του ΚΔΚ και κατά το άρθρο 259 ΠΚ» (άρθρο 80 παρ. 6 ΚΔΚ).

Αξίζει, εξάλλου, να σημειωθεί ότι το εν λόγω χρονικό διάστημα των δεκαπέντε ημερών, στην πρώτη περίπτωση της παρ. 2 του άρθρου 2 ΠΔ 180/1979 (βεβαίωση παραβάσεων κοινής ησυχίας, ωραρίου κλπ.) υπολογίζεται ως εξής: Ως έναρξή του λαμβάνεται υπ’ όψη η ημερομηνία περιέλευσης στο Δήμο των τριών (3) βεβαιωθεισών παραβάσεων «εντός έτους», οι οποίες αφορούν παράβαση των διατάξεων περί κοινής ησυχίας, τη λειτουργία της μουσικής χωρίς άδεια, την παράβαση των όρων και προϋποθέσεων της κατεχόμενης άδειας μουσικής, το ωράριο λειτουργίας του καταστήματος και τέλος την παράλειψη εκδόσεως από την Αστυνομική Αρχή (Υπηρεσία Ασφαλείας) της ειδικής άδειας εργασίας για τους απασχολούμενους σε κέντρα διασκεδάσεως, μπαρ, καφετέριες, αμιγείς αίθουσες διενέργειας τεχνικών παιγνίων. Το εν λόγω «έτος», δεν είναι το ημερολογιακό έτος (1.1. έως και 31.12), αλλά η έναρξή του υπολογίζεται από την πρώτη βεβαίωση παράβασης και λήγει με την αντίστοιχη ημερομηνία του επόμενου έτους. Ως προς τις περιπτώσεις προσωρινής αφαίρεσης εξαιτίας τριών (3) καταδικαστικών αποφάσεων από ποινικό δικαστήριο κατόπιν μηνύσεων ιδιωτών (άρθρ. 2 παρ. 2 περ. β ΠΔ 180/1979) επισημαίνεται ότι οι εν λόγω αποφάσεις αρκεί να είναι οριστικές. Άλλωστε, σε περίπτωση άσκησης έφεσης με ανασταλτικό αποτέλεσμα, το τελευταίο εκτείνεται μόνο στην κύρια ποινή και όχι στις παρεπόμενες (με την εξαίρεση της στέρησης πολιτικών δικαιωμάτων). Σε κάθε περίπτωση, η διοικητική ποινή επηρεάζεται από την σχετική απόφαση του ποινικού δικαστηρίου επί της εφέσεως μόνον αν ο κατηγορούμενος αθωωθεί για λόγους ουσίας.

Ως προς τις περιπτώσεις προσωρινής αφαίρεσης της άδειας, επειδή συχνάζουν αντικοινωνικά στοιχεία, γίνεται διακίνηση ναρκωτικών, λαμβάνουν χώρα σοβαρές αταξίες κλπ., θα πρέπει να επισημανθεί το γεγονός ότι χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή ως προς την αιτιολόγηση της σχετικής διοικητικής πράξης αφαίρεσης, αφού οι εν λόγω διατάξεις περιλαμβάνουν αόριστες νομικές έννοιες και συνδέονται με την εκτίμηση πραγματικών περιστατικών τα οποία, σε πολλές περιπτώσεις, μπορούν να είναι αμφιλεγόμενα. Από την σχετική περιπτωσιολογία που έχει απασχολήσει τα δικαστήρια, αξίζει να σημειωθεί ότι κρίθηκε μη νόμιμος λόγος προσωρινής αφαίρεσης άδειας, το μεμονωμένο περιστατικό, το οποίο, ενόψει των πραγματικών συνθηκών, δεν μπορούσε να αποτρέψει ο κάτοχος της άδειας, μολονότι ο ίδιος κατέβαλε την προσήκουσα προσοχή και επιμέλεια (ΣτΕ 2672/1990, 3674/1997 κ.ά.). Έτσι, η εν κρυπτώ, ταχεία και μεμονωμένη χρήση ναρκωτικών από έναν πελάτη, λ.χ., στις τουαλέτες ή η ξαφνική πρόκληση σκανδάλου κατά των ηθών από μεμονωμένους πελάτες δεν μπορούν να στοιχειοθετήσουν την προσωρινή αφαίρεση άδειας ΚΥΕ από τον κάτοχό της, εφόσον αυτός είχε λάβει όλα τα νόμιμα μέτρα και ήλεγχε επιμελώς και προσεκτικά τον χώρο του καταστήματός του. Αντίθετα, οι συχνές επισκέψεις και συναντήσεις κακοποιών στο ΚΥΕ, η κατ’ επανάληψη και από περισσότερους αντικοινωνική ή ανήθικη συμπεριφορά, η φανερή ή από περισσότερους ή συχνή χρήση ή κατοχή ναρκωτικών, η συμμετοχή του ίδιου του ιδιοκτήτη ή/και του προσωπικού του σε τέτοιου είδους πράξεις ή απλά η ανοχή ή η αδιαφορία του ή η αμέλειά του, μπορούν να στοιχειοθετήσουν νόμιμα την εν λόγω αφαίρεση της άδειας ΚΥΕ, αλλά πρέπει σε κάθε περίπτωση να αναφέρονται συγκεκριμένα (και όχι με απλή γενική παραπομπή στις διατάξεις του νόμου) στην σχετική αιτιολογία. Σε κάθε περίπτωση, το όργανο που είναι αρμόδιο να βεβαιώσει τα γεγονότα που αναφέρθηκαν παραπάνω δεν μπορεί παρά να είναι όργανο της ΕΛΑΣ.

 Ολόκληρο τον οδηγό μπορείτε να τον καταβάσετε πατώντας το πιο κάτω εικονίδιο

Επίσης θα πρέπει να λάβουμε υπόψη το άρθρο 6 του Κώδικα Διοικητικής

Διαδικασίας (Ν.2690/99) περί προηγούμενης ακρόασης ενδιαφερομένου αυτό που στο σαλόνι αναφέρεστε  σαν απολογία

ΚΩΔΙΚΑΣ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ (Ν. 2690/99)

΄Άρθρο 6: Προηγούμενη ακρόαση του ενδιαφερομένου

1. Οι διοικητικές αρχές, πριν από κάθε ενέργεια ή μέτρο σε βάρος των δικαιωμάτων ή συμφερόντων συγκεκριμένου προσώπου, οφείλουν να καλούν τον Eνδιαφερόμενο να εκφράσει τις απόψεις του, εγγράφως ή προφορικώς, ως προς τα σχετικά ζητήματα.
2. Η κλήση προς ακρόαση είναι έγγραφη, αναφέρει τον τόπο, την ημέρα και την ώρα της ακρόασης, προσδιορίζει δε το αντικείμενο του μέτρου ή της ενέργειας. Η κλήση κοινοποιείται στον ενδιαφερόμενο τουλάχιστον πέντε (5) πλήρεις ημέρες πριν από την ημέρα της ακρόασης. Ο ενδιαφερόμενος έχει το δικαίωμα να λάβει γνώση των σχετικών αποδεικτικών στοιχείων και να προβεί σε ανταπόδειξη. Η τήρηση της προαναφερόμενης διαδικασίας, καθώς και η λήψη υπόψη των απόψεων του ενδιαφερομένου, πρέπει να προκύπτουν από την αιτιολογία της διοικητικής πράξης. Το υιοθετούμενο μέτρο πρέπει να λαμβάνεται μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα από την ακρόαση του ενδιαφερομένου.
3. Αν η άμεση λήψη του δυσμενούς μέτρου είναι αναγκαία για την αποτροπή κινδύνου ή λόγω επιτακτικού δημόσιου συμφέροντος, είναι, κατ’ εξαίρεση, δυνατή η, χωρίς προηγούμενη κλήση του ενδιαφερομένου, ρύθμιση. Αν η κατάσταση που ρυθμίστηκε είναι δ4ινατόν να μεταβληθεί, η διοικητική αρχή, μέσα σε χρονικό διάστημα δεκαπέντε (15) ημερών, καλεί τον ενδιαφερόμενο να εκφράσει τις απόψεις του σύμφωνα με τις προηγούμενες παραγράφους, οπότε και προβαίνει σε τυχόν νέα ρύθμιση. Αν η πιο πάνω προθεσμία παρέλθει άπρακτη, το μέτρο παύει αυτοδικαίως, και χωρίς άλλη ενέργεια, να ισχύει.
4. Οι διατάξεις των παρ. 1 και 2 εφαρμόζονται και όταν οι σχετικές με τη δυσμενή διοικητική πράξη διατάξεις προβλέπουν δυνατότητα άσκησης διοικητικής προσφυγής.